Bir yerlerden başlamak gerekiyor artık.
Birikmişleri önüme alıp bir dozer gibi sürükleyerek çöplüğe dökmem gerekiyor artık.
Ayrılıkların başlangıcı hep zordur zaten.
Başka yerlere göç etmem gerekiyor artık.
Yavaştan başladım icabında.
O uçurum, o ince çizgiler.
Sadece iki ihtimal vardır.
Kazanır ya da kaybedersin ya aslında.
O kesin ihtimaller arasında ki git-gel'ler.
Hani anlayamazsın ne oldu şimdi?
Gurbet
Kalabalık içinde yalnızlıktır.
Bağımsızlıktır.
Görünmezliktir.
Bambaşka hayatları tanımaktır gurbet.
Bekle! Daha unutacağım seni.
Pişman olduğum önceki günüm.
Ertesi gün hatırlanılsın istemediğim anımsın.
Umrunda olmadığımı bilen ben,
Belki kendime bir faydam dokunur ümidiyle yazıyorum.
Yaratılışı bozuk, kötü.
İçi kan ağlayan birisiyim ben.
Düzelmeye çalıştıkça dibe doğru batan, daha beter olan, sahte, karaktersiz birisiyim.
İtiraf etmek zorundayım.
Sanmasam da beni sevmediğini.
Ne yaptım ki hayatında bu kadar kötü yer edindim.
Neydi beni tek kalemde silmeni gerektirecek sebep?
Ne yapmış olabilirim ki;
Senin bu kadar nankörleşeceğin?
Bir baba önümde,çocuğu yanında onu izlerken salıncakta sallanıyordu.
Arkamdaki sahada basketbol oynayan çocuklardan birisi arkadaşlarına ' ben akciğer kanseriyim ' biraz insaf dercesine konuşuyordu.
Ortadaki ben her ikisini de yaşamak isteyen.
Nasıl mı kurtuldum?
Panzehrini buldum.
O, ihtiyacım olan yalnızlıktı.
Sızımı, derin boşluklar bırakarak parçalara ayırdım.
Önce, tek derdi o olan kafamı soyutladım.
Sonra, onu her anısıyla,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!