Aklının bir köşesine takılı kalayım
Arada bir duraksayıp hatırla beni
Küçük bir an daldığın boşluk olayım
Kırk yılda bir olsun hatırla beni
Hüzün dolu bir şiirimin hecesinde
Efkârlı bir şarkımın namelerinde
Ben içinde olsam bile
Hayat bana uzak kaldı
Ne yalan bildim ne hile
Hayat bana uzak kaldı
Dertlerim kemale erdi
Sanma ki yokluğuna biraz olsun alıştım
Kast ettim canıma yine ölmeye çalıştım
Haykırdım avaz avaz tutamadım kendimi
Hayatımda ilk defa göz yaşımla tanıştım
Gelinliği giymeden kefenlere sarıldın
Saçlarım ağardı yüzüm kırıştı
Gençliğim vefasız dün'e karıştı
Gözüm yokluğuna zar zor alıştı
Ben seni her damla yaş'ım da sevdim
Zalimsin diyemem hak var nizam var
Ne çocukluk bildim ne gençliğimi
Yıllarım su gibi savruldu gitti
Ard arda yitirdim hayallerimi
Yüreğim matemde kavruldu gitti
Kışlarım hazanım bilmedi edep
Kayboldum Allah'ım hayat yolunda
Caddeler sokaklar bile utandı
Bir çocuk misali küstü sonunda
Verdiğin bu can'ım ten'den utandı
İhanet ömrümün peşinde gezdi
Dertler yolcu oldu yüreğim hancı
Gülüşlerim sahte neşem yalancı
Aldığım nefesin hayrı var sanma
Sensiz kaderime her şey yabancı
Yoğruldu güllerim sap'la samanla
Dilersen hep ağlat dilersen hep güldür
Ruhumda hükmün var bu can sana ait
Dilersen söküp at dilersen vur öldür
Kalbimde mührün var bu can sana ait
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!