Mehmet Eren Şiirleri - Şair Mehmet Eren

Öyle bir ah çektim yandım,
Alev aldım nardayım ben.
Türlü mekân’da dolandım,
Bilemedim nerdeyim ben.

Toprak olur yoğrulurum,

Çok dikkatimi çeker,sır’lı küçük karınca,
Devasa bir çalışma,gördüm toprak kar’ınca.

Arı’da bir benzerlik,giz’i gizli kovan’da,
Giz’ide kayıp oldu,arı’ları kov’anda.

İnsan hikâye misali,
Bir var imiş bir yok imiş.
Gelen ve giden tasalı,
Bir var imiş bir yok imiş.

Çağlayanın akış'ında,

Hasretimle baktım geçen günüme,
Yâr Birsen’in adın var günlüğümde.
Mazi tazelendi çıktı önüme,
Yâr Birsen’in adın var günlüğümde.

Yollarımız gurbet ile aralı,

Boş değildi ol Huda’nın gayesi,
Neyidi muradı yarattı bizi.
Sorunca? cevabı verdi hepisi,
Kimlerdi nerede verdiler sözü... Ereni

Rabbimizin yüce emri böyledir

Hasretim yâr’im sana, haberini beklerim,
Merhamet edip eğer,gel der isen gelim ben.
Durdum yüce divana,kavuşmak dileklerim,
Daha çilen dolmadı,kal der isen kalım ben.

Aşk’ın büyümektedir, bu sine’mi yakarak,

BÖLÜM 2
Ahmet büyük umutlarla geldiği gurbette yalnızdır. Kimseyi tanımaz ve köyünden çok uzaklardadır.
İş arar bir inşaatta iş bulup çalışmaya başlar tek düşüncesi vardır düğün parası kazanıp geri dönmek.
Ahmet sevdiğine verdiği sözü tutacaktı fakat işler hiçte düşündüğü gibi olmaz. Çalışmaya başladığı günlerde inşaatta çalışan diğer işçiler arasında kavga çıkar.
Ahmet kavgaya aracılık yapar kavgada işçinin birisi bıçaklanarak öldürülür. Olayın şaşkınlığını üzerinden atamadan Ahmet cinayetten sorumlu tutulur.
Hacer’ine selam salıp işe başladığını dahi bildiremeyen Ahmet’in umutları sönmüştür.

Yokladım kendimi baktım halime,
Kimseye yok sözüm nefsimle davam.
Öyle zorlu düşman çattım zalime,
Kimseye yok sözüm nefsimle davam.

Akıl erdiremem daim ısrarda,

Kurutmasın göz yaşını,
O vefasız bundan sonra.
Yolsun saçını başını,
O vefasız bundan sonra.

Kederler hep onun olsun,

Yüce dağ başını aşıp ta giden,
Kervan’ı durdurun ne yana gider.
Küskün müdür bu cihan’ı terk eden,
Civan’ı durdurun ne yana gider.

Gelen konuk olur geçici han’da,