Fikir kezzabı dökülmeden evvel,
Kara kıtalara, bembeyaz sayfalara…
Birinci hamurdan yapılırdı beyinler.
Ne zaman ki;
Akrep, sancıların üzerine bastı,
Kimler hengâmede belirsiz, artık son kavga bu.
Sıksan, bir damla çıkmaz kan, kemikler kupkuru.
Paçavralar uçuşur şimdi, sokağın kör başında.
Bir deliye emanet kaldırımlar, çeyrek yaşında.
Vahşet akşamından kalan yasın sükûtunda bu ses.
Parçalar karanlığı, “hani insanlık” diye bağıran nefes.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!