Mehmet Damar Şiirleri - Şair Mehmet Damar

Söz vermiştin bana
Yanıbaşımda yaşlanmaya
Söz vermiştik bu dünyaya
Ne olursak olsaydık

Kaç yıl geçti bak hala

Usulca düşüyor toprağa yağmur,
Hüznümü alıp gömüyor
Yaşamla ölüm arası bişey bu
Saçlarımda doğuyor,ayaklarımdan toprak olup gidiyor

Usulca düşüyor toprağa yağmur,

Sen baharın yağmurları getirdiği özlemdin içimde
Sen çiğ tanesi kadar saf
Ve ne olduğunu asla anlayamadığım yasımdın benim
Özlemini her saniye koynumda hissettiğim
Ve seni sevmekten vazgeçmediğim için özeldin
Sonra gözlerinle yüzüme baktığında

Baharda gel sevdiğim
Kırçiçekleri boy verirken gel
Bu mevsimde bir garip oluyor insan
Bulutlar sanki yüreğine çöküyor
Yağmur bütün enerjini alıp toprağa döküyor
Belkide o yüzden bu basitliğim

Hasta düştüm hey ağalar
Halim bilmez dağlar şimdi
Düşman gibi dost karşımda
Zülüflerin bağlar şimdi

Etmedim ahtu amanı

Sana çıkar önümdeki tüm yollar,
Ben avare, yerimde dururum,
Dudağımda ıslığım, elimde sigaram,
Bırak millet deli desin, ben hep seni söyler dururum.

İçimdeki seni, birsen bilirsin birde ben,

Seviyorum seni
Seni seviyorum,
Bahara hasret çiçekler gibi oluyorum sensiz
Değirmende buğdaydan ayrılmış kepek gibi
Yüzüm düşüyor yerlere,
En ufak bir rüzgar sürüklüyor beni

Sevgilimsin, kim olduğunu düşünmeye vaktin yok, yapacak
işleri düşünmekten
Kalabalığın içinde kalabalıktan biri
Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi
Sevgilimsin, ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli
Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden

İsmin düştü hece hece dilime,her hecen yakar beni,
Hasretin içtim,içim bir yangın yeri,
Gece uzun,gece acımasız
Suretin göreyim,düşlerime bari gel ey sevgili

İstanbul düştü karış karış aklıma,Üsküdar,Kadıköy,Ayasofya

Sen gel
Bahar olur zehmerim
Sen gel
Ben sevginden titrerim
Üşümez ellerim
Dillerim kekelemez