kendimi ona inandırdım
beklemek sabır işi bilirim
her gidişin bir dönüşü var sanırdım
yok bu sokağın çıkışı şimdi neyleyim
dilim varmıyor gerçekleri demeye
yüzüm tutmuyor af dilemeye
Adımısoran kalmadı
kimse beni anlamadı
nedendir bilinmez
halimi sormaz oldun be felek
yaşamaktan vazgeçmek istedim
sen dünyamın tadı tuzuydun
sen ay sen güneştin
sen gül sen çiçektin
dünyamı yıkıp çekip gittin
daha ben iflak olurmuyum
Yalvarma artık yeter
küçültme kendini alçalma
sarafların takılık altını gibisin
biliyorum suçlusun suçun,da sabit
ben şikayetimi geri aldım var gitttttttttttt
ne sahile ineceğim ne plaja
sesleniyorsun bir yerlerden
duyuyorum bakınıyorum sağa sola
ses var görüntü yok
belki buda senin son numaran
gülün dikenin den sakınanlar
yagmurlu havada dışarı çıkamayanlar
ayaklarım çamur olur diye toprağa basamayanlar
ne özlemi bilir nede hasreti
gele bilsen görebilsen
toprakdan semaya çıkan bulutlar gibi
kayalardan kopup duvar olan taşlar gibi
mevsimler değiştikce göç eden kuşlar gibi
zaman gelmedimi yarum özüne dön
korkularımı yendim diyorsun
kimine umut verirsin
bereket getirirsin
çocuklara bile müjdedirsin
sen son baharıda habercisisin
korkular saçarsın
kiminin damını yıkarsın
sarmaşıkların sarıdığı kayalar olmak
yanlızlıkların olmadığı hayeler kurmak
yalan dünyayı seininle paylaşmak
birlikte yaşlanıp birlikte ölmek
isterdim güzelim ama yanlız bıraktın beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!