Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Sakın ha kimseye iyilik etme,
Dost umarsın düşman çıkar karşına.
Cenazenin tabutuna el atma,
Durduk yerde iş açarsın başına.

Baban olsa bir lokmanı kaptırma,

Davul zurna ile halay çekerdik,
Cazla dans etmeye başlanır şimdi.
Komşulara ziyarete giderdik,
Akrabalar bile boşlanır şimdi.

Her tarafa makyaj yapılır oldu,

Prangalar vurarak kilitledim sevgimi,
Anahtarı kaybettim, hayır elimle attım.
Kedi fare misali oynayarak duygumu,
Sömürdün pervasızca ve sonunda ben bittim.

Ben sustum sen konuştun insafa gelmeyerek,

Asker idim İskenderun Bahriye alayında,
Tayin çıktı Maraşa yazın Temmuz ayında,

Gitmemiz gerekiyor görev verilen yere,
Merkeze göndermezler, ya tepedir ya dere.

Leke düştü o tertemiz zamana,
Aylarımız yıllarımız kirlendi.
Asalet nefretle kin kusar kana,
Sözcükler yoz dillerimiz kirlendi.

Hüner oldu bir soysuza benzemek,

Sen taze tomurcuk dalında gonca,
Tenin kirlenmemiş kara benziyor.
Ömür denen geçit çetin ve ince,
Günler avucunda kora benziyor.

Saçların simsiyah katran karası,

Karıştırın karıştırın durmadan,
Yıkılacak yıkarsınız az kaldı.
Kaç yüz yıldır bükülmeyen bileği,
Bükülecek bükersiniz az kaldı.

Ehli salibin de buydu arzusu,

Yıldız görünmek için bulutsuz gece bekler,
Geceler hep bulutlu yıllardır senin için.
Zifirî karanlıklar senle kaybolacaklar,
Özlem senden yanadır ümitler senin için.

Emanet omzunda, yüklendin bin yıl önce,

Onu her gün bir defe o parkta görüyorum.
İnsan olduğum için utanıp eriyorum.

Milyonlarca insanı barındıran koca kent,
Üç beş çaresiz insan sana okuyor lanet.

Acze düştük reva görülenlerden,
Ağlasak kızarlar ağlamasak suç.
Karardı ruhumuz verilenlerden.
Söylesek kızarlar söylemesek suç

Yabancıdan çekmedik ki zulümü,