Mehmet Asker Şiiri - Hülya Sancak

Semaya baktım yarab mavi mi, beyaz mı, kara mı?
Sarma tabib sarma, bırak yaramı.
Vatan kan ağlarken ben nasıl yatayım?
Var git sorma derdimi, nasıl anlatayım?

Sanma ki yaram kanar, yüreğim ağlar.
İçimde Çanakkale ağlar.
Anam ağlar, yüreğim dağlar,
Yol vermez bana kullar, yol verse dağlar..

Ana bak şu dağlara ana,
Kızılına kızıl, korku salar yüreklere,
Gözünü seveyim uyu deme bana,
Sözüm var sınırlarda, uykusuz nöbetlere..

Anam ağlar, sarar beni koynuna
Ana yüreği bu, acır oğluna
Göstermez kızaran gözlerini bana
Ağlama anam bana, ağla yurduma..

Anam gir koluma, ayak ol bana
Anam al götür beni cepheye
Yarab nasip eyle şehit olmayı
Toprağından son bir kez öpmeye...

Ayaklarım tutmuyor, yürümüyor cepheye
Ben halime değil, işte buna yanıyorum
Bırak ana, bırak beni yalvarırım.
Ben Çanakkale'ye gidiyorum.

Bağrım yanık, ayak kırık olsa da,
Her bir can vatan için bir Mehmet,
Yollar, dağlar, kullar bana engel olsa da
Dön gel diyor bayrağım, çağırıyor memleket.

Bir eksik bir fazla ne mi farkeder?
Bir Türkün yüreği bin yürek eder.
18 Mart'ta destan yazar bir millet,
Dalgalansın bayrağım, şaha kalksın memleket.

Ben Çanakkaleyim, Orduyum, Egeyim, Boluyum
Edirne'den Kars'a zafer yoluyum.
Ben vatan toprağı, ben Anadoluyum,
Ben şehit kanıyla doluyum.

Kanım damla damla damlasın sana
Ey vatan toprağı, ne kıymet cana
Feda olmaz mı her can senin yoluna
Kalkamam yerimden Çanakkalem
sen kalk gel bana....

Ellerim elerim yürütsene beni,
Ellerim bayrağımı tutmak istiyor,
Yüreğim bugün nereye sığdırayım seni?
Yüreğim Çanakkale'ye koşmak istiyor.