Ömür geçirdi karanlıklar içinde,
Göremeden dünya nasıl ne biçimde,
Parlak bir alem buldu; kendi içinde,
Anlattı bizlere en iyi biçimde.
O gözleri kapalı görebilirdi,
Bu günlerde sardı bizi tasa gam,
Can verdi gözlerini kapamadan,
Çünkü gitti hayata doyamadan,
Bizleri terk etti sevgili babam.
Daha çok yaşama sevinci vardı,
Sabır işidir beklemek,
Zamana zaman eklemek,
Zaman katletmek demek;
Boşa zaman tüketmek.
Çok önemli kavram, zaman,
Sevgililerin günü olur mu? derim.
Yılın tüm günleri sevgililerin...
Üç yüz altmış dört gün sensiz neylerim?
Bence bütün bir yıl sevgililerin.
Yoksa nasıl bekler seven seveni,
Şoför deyip geçmeyiniz,
Derdimizi deşmeyiniz,
Amme hizmetindeyiz biz,
Yok gündüzümüz gecemiz.
Bazen iniş bazen yokuş,
Çok aceleci olmayın,hatalı sollamayın,
İnsanları ecelsiz ahirete yollamayın,
Aman yolun tamamını kendinizin sanmayın.
Kazalara sebep olup,kendiniz de yanmayın.
Araç kullanırken,daima kurallara uyun,
Askere giderken ellere yakılır kına,
Asker yetiştirir Türk anaları vatana.
Savaşta şehit düşerse şayet evlatları,
Vatan sağ olsun der; yüce şehit anaları.
Hiçbir millet yetiştiremez böyle bir ana,
Senin hasretinle bütün gözler yaşarsın,
Yaşlı bütün gözler bugün yine on kasım,
Her günümüzde her anımızda sen varsın,
Büyük Atam sen dünya durdukça yaşarsın.
Acı bir sonbahar rüzgarı idi esen,
İnsan oğulları ağlar niye,
Sevdiği yakını öldü diye,
Peki ölümden korkulur niye?
Ölmek kavuşmaksa sevgiliye...
Ne kadar hazin,senede bir tek gün,anneler günü,
Oysa ben anneme ayırabilirdim tüm ömrümü,
Hiç bir sevgi dolduramaz annelerin yerlerini,
Büyük bir aşkla öpelim annelerin elini.
Anneler bütün ömrünü adarlar evlatlarına,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!