Ali'ye meylimden değil
Süfyanlara öfkemdendir.
Hüseyin-yasın tuttuğum
Yezitlere kinimdendir.
Sevda ateşine düşüp yanana
Divanedir garip mecnun diyorlar
Yeni değildir ki baştan buyana
Aşka kapılmışa deli diyorlar
Yüzün şavkıdı gözüme
Aşk-ı ataşsın gönlüme
Tesir eyledin özüme
Aşk- ataşsın gönlüme
Adın leyla mecnun benem
Müneccim değilem ben gayyip bilmem
Olanları gördüm n'olacak belli
Dar-ı Mansur'dayım bu tâyyip demem
Leştendir mundardır kokacak belli
Ali hücüm edemedi kardaşa
Meyil etmem kalabalık yerlere
Yerine sığmayıp börteni olur
Aşiretmiş akrabaymış kabile
Her biri birinin dürteni olur
Renkten renge atar ademin huyu
ben anlamayayım diye
yeni bir dil icât etmişler
dışardakiler
konuşup konuşturup durur
sefiller
bıla bıla bıla bıla
Kıçı kaşınan keçi, çobanın değneğine sürtünürmüş.
Vadesi gelmiş it, cami avlusuna işermiş.
Veriler gösteriyor ki;
Dananın kuyruğu, koptu kopacak
Az bi sabır; bu iş tamam.
Çok acıdı.
Bir acayip yerdeyim.
Ev ne yanda, êl ne yanda.
Kaybettim, kaybedildim...
Baba!
kayboldum;
beni bul!
Yezide saraylar, Ebuzere çöl reva gören Mevla
Hak ettiğimi de vermiştir bana
Sonra
Yezit ne oldu, Ebuzer noldu
Bilinmez hâla
Mecnun bilmezmi ki;
Leylanın yerini, çöllerde gezer?
Aklında mecnun olmayan Leyla
Sarayı zindan
Yatağı sıncan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!