Kestiler
toprağa tutunan köklerimizi
tankla
topla
ateşle
Savurdular
Vefasız dostlara
Kelebektin
Yürek bahçemin
En sevdiği konuğu
Kuytu köşelerini açtım sana
Tanrım
Onu unutabilme gücü
ver bana
Gün ışığı olan gözlerini
sil gözlerimden
Yalnızlık denizinin kıyısı
Sen
Yalnızlık
Denizinin
Kıyısında
Ne dostlarin varlığı
Ne şarabın ahbablığı
Yokluğun
çelik
soğuk
bir bıcak
Bin kapılı
kör bir hücresinde yüreğimin
tutsağınım
Ne sen farkındasın bunun
Ne de çığlıklarım tanıdık artık kendime
Zamanı yitirmiş
1
Kardeşler
Belkide yarın
bir orman kuytusunda
kurşuna dizileceğiz
Ve nasıl yaşadıysak öyle
Kadınım
Adın büyülü bir sözcük gibi
Her söylediğimde
Ayışığı dökülüyor başımdan
İçim dışım aşk
İçim dışım sen oluyorsun sonra
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!