“Âsım”dı, şairdi, dertli bülbüldü,
Hak yolda inançla coşan bülbüldü.
Mümindi, İslâm’a duyduğu aşkı,
Safahat’a mısra mısra döküldü.
Rıfkı Kaymaz
Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Devamını Oku
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Dedem Mehmet Akif
Dedem demek istiyorum,
Mehmet Akıf'e dedem,
Çünkü bizde gelmişiz Rumeli'den,
Ama, bir dinlesem Mehmet'i, Hasanı,
Daha nice torunları çıkacak,
Kars'tan, Sivas'tan, Kayseri'den.
İstikbal vermiş bize yazdığı,
İstiklal marşı,
Göz yaşları titretti,
Belki de Ceddinin hatırına Arşı,
Ne biz o günleri görelim,
Nede bir daha yazan olmasın,
İstiklal marşı.
Eğer layık olabilsek,
Mehmet Akif gibi dedeye,
Hayamız hayasından,
Perde çeker perdeye,
Bir dönebilsek yüzümüzü,
Hakkı ile kıbleye,
O zaman ruha tabii olan nefis,
O an varır secdeye.
Şadan Yenişafak
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta