Mehmet Şiiri - Ömer Yüce

MEHMET

Gül yüzlü,
masum çocuk,
dönüp dönüp yüzüme bakma.

Bir
veda hüznü,
seziyorum bakışlarında.

Cümlede bile adın geçse
hüzün kokar yüreğim.

Ne ara büyüdünde
şehit haberin geldi
Mehmedim.
...
Mayası,kan ve gözyaşı ile yoğrulmuş,
her karışı
acı ve hüzün kokan
Anadolu’da,

Sivas‘ta
Çorum’da
Tokat’ta
duvarı yıkılmış,
sıvası dökülmüş
kerpiçten bir damda

Bir figan kopmuş ki,
sorma;
“Kınalı kuzum
Analı kuzum.
İçimin yangını...
oğlum,
yavrum...”

Kalp neredeyse
hüzün orada;

Kendimi koyuyorum
O ana/baba yerine.
Aynı kurşun saplanıyor
yanan yüreğime.

Hüngür hüngür ağlıyorum.

Ellerimi açıp,
“Rabbim kimseye
evlat acısı yaşatma” diyorum.
...
Ey yiğit
Ey mert

Can Mehmet;

Sen,
benim gözümde,
peygamberden sonra ki
en şerefli mertebedesin.

Bedir’de,
Uhut’ta
Çanakkalede,
İslamın izzeti için savaşan
Can veren,

Küçük bir MUHAMMED’sin...!!!

Öyüce