Mehmene Şiiri - Özgür Günsay

Aslında ölmek sana varmakmış
Ellerini açarak benden başkası yok demek gibi
Seni koklamak rüzgarlara rastlamak
Sana ağlamak bulutlara dadanmakmış
Yeni öğrendiğim sende bulduğum yalnızlıkların aynasıymışım ben
Gördüğün tek şey ellerimin titremesi midir
Gel sen bir de gönlüme eğil
Al çarp dört bir yanına
Kaç git sarıl kendi yalnızlığına
Bir adam gibi bir sevda bir deniz uğruna
Ben Tanrı’nın yağdırdığı bir sağanağım
Bir dua gibi, rahmet ama en çok merhamet
Sana baktıkça nerde uyur bu kuşlar diyorum
Geceleri sana gelip saklandıklarını
Senin göğsünün içine alıp sakladığını
Bilmeden kendine kendinden bir mabet yaptığını
Sen anlatsan ben inanmayacağım
Ben kendime çıkmayan bir sokak
Kendini bekleyen bir son durak
Bırak boş ver akıp gitsin zaman
Ben sana karşı zamanı durduracağım
Bırak aksın emeklerini zamandan çıkaranlara karşı
Bırak aksın zamana karşı zamanı tutanları
Bırak aksın zaman geride bıraktığın hatıraları
Ben sana bahsedilmemiş zamanları anlatacağım
Sen bana karşı tutulmuş bir zaman olacaksın