Mehmedim Şiiri - Ahmet Yanıt

Gülleri eşsiz, arzundaki bahçenin,
Koklayan cezb olur, bayılır Mehmedim...
Ünvanında saklıdır adı Elçi'nin,
Söylemek zikirden sayılır, Mehmedim...

Ne korku siner ne vehm girer sinene,
Her bakışın sonsuz destanda bir dize...
Susuzluğun ancak kutlu şehadete,
O gider kısmete takılır Mehmedim...

Kafire korkudur "tekbir"inin sesi,
Mazluma emin, varlığının gölgesi...
Biliriz, imandandır vatan sevgisi,
Kim, ne yapmış; bir gün bakılır Mehmedim...

Ne asil kandır damarında gezinen
Hep "doğru" bilir, seni hakkıyla bilen...
Bir tek sen oldun bu cihanda "beklenen",
Türküler adına yakılır Mehmedim...