Mehmedim Şiiri - Ali Arıcak

Üç kahpe kurşunla vuruldu Mehmedim,
Dan dan dan
Serildi yere ağır yüklü bir adam
Bir ağıt bir nara sesi
Kesildi Mehmedimin derinden nefesi,
Mehmedim vuruldumu ne!
Kanlar süzüldü alnından pençesine,
Vatan sağolsun,
Kahpe kurşunlar yıktı onu
Eşkıya dağdan indi oynanan bizans oyunu
Dağda değil kahpe kurşunlar,
Namussuzlar içimize kadar sinmiş,
Hangi yaralının yarası dinmiş
Eşkıya illeti acımaz anaya, bacıya
Kundağı deler geçer iman yok ki acıya,a
Analar ağıt dolu babalar yasta
Yeter ağıtlar, yeter şehit yası,
Yoksa siyaset mi hasta.
Şehirde caniler - eşkıyalar
İçimizde birer birer çoğalmakta,
Ses kesildi,
Neden zamansız dururlar pusuda,
Dinermi gayrı Mehmedimin acısı,
Biter mi ananın evlat acısı,
Durmayın yiğitlerim pusatlanalım,
Çayı, dereyi geçip;
Ölüme katlanalım.
Gün siper alma pusatlanma günüdür,
Pusatlanıp vatana nefer olmak,
Türklüğün en büyük ünüdür,
Yiğit mehmetçik elbet çıkar yola,
Analar, elveda hakkınız helal ola,
Bu can feda Bu kan, aksın artık
Kurban olsun kutsal yola,
Dağda bulunmayan içimizdedir elbet,
Mavzerleri kuşanın gidelim ha gayret.
Gün titremek,
Titreyip kendimize gelme günüdür,
Kılıçları kuşanmak vakur adımlarla,
Yürümek günüdür,
Haydi Türklüğün neferleri,
Vatanın ölmez erleri,
Eşkıya denen illeti aramak,
Arayıp bulmak, bulup yakmak,
Yakıp savurmak, türklüğün,
Mehmedimin, Hasanımın, Alimin,
şanıdır, şerefidir, namusudur, her türk GENCİNİN