Ellerin yurduna rahmet yağarken
Bizim köyler zelzeleyle oynaşır
Solucanlar semâvâta ağarken
Kırlangıçlar Tosbağla kaynaşır
Bizim köyler ZELZELE’ yle başbaşa
Kim mi benzin döküyor bu ataşa?
Sıtratejik ortağın, düşme telâşa
Mehmed ciğim kimler ile savaşır?
Anırdığı anda Hımar’ ın tavı
Mö diye bağıran domuz potağı
Can bedeli yakaladığı avı
Tazı bile sırtlan ile paylaşır
Akrepler ceylanın başında emir
Waşington vampiri Katarı kemir
Yahudi, A’rabın kanıyla semir
Depreştirmek için yarayı kaşır
Kartal yuvasında alıcı kuşu
Etebordur onun et yemek işi
Kan ile beslenir sureta kişi
Köylüler aç dursun, kazancı aşır
Bizim köye zalimler muhtar olmaz
Ettiği, kimsenin yanına kalmaz
Ahmaklar kıssadan hisseyi almaz
Münâfıklar ile fitneyi pişir
Her kemalin bir zevali var dedi
İnsanı yücelten edep, ar dedi
İttiba’ lı köylü bahtıyâr dedi
İnsan-ı kâmiller hayâyı taşır
Zalimin, Hainin elinde ataş
Zaman varken köylülerle helâlleş
Ganimetin olanlardan % de beş
İlâhi emirdir mahsûlden öşür
Bırak nasihatı İSLÂMİ, hama
Yırtığı kapatmaz vurduğun yama
Bir işaret yeter Arif adama
Bakınca gözünde muhabbet ışır
Mehmet İslami
Kayıt Tarihi : 30.9.2025 13:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!