Mehebbet dastanı Şiiri - Sevinc Arzulu

Çağir, gülüm, şeriyyetde ustanı,
Yazılacaq bir mehebbet dastanı.
Eşitmişdim ikinci bir genclik var,
Bu heyatda ne rahatlıq, dinclik var.

Sen sevirsen ömrün yarı yaşında,
Min bir xülya, min bir istek başında.
Xatireler sesden iti uçağın,
Arzularsan döne cavanlıq çağın.

Sanarsan ki, ilk mehebbet yaşarsan,
Dara düşse qarlı dağlar aşarsan.
Üreyinde min bir arzu, kam olar,
Hey ağlarsan, ala gözün nem olar.

Qem dağına belke bir gün yağar qar,
Zaman öter, könül yaran sağalar.
Ne ömür-gün yoldaşını itirme,
Ne bağında özge çiçek bitirme.

Qaranquş tek mehebbet de köçeri,
Bu kederin keçeridir, keçeri.
Sene heç ne vermeyecek mehebbet,
Nahaq yere eyleme gel sen xiffet.

Uşaqlaşan bir qoca görmüsen heç,
Geri dönmek senin üçün gecdir gec.
Xam xeyalı defn ele öz qelbinde,
Ğizli ağla, hesrete döz qelbinde.

Yadda qalar onun qemli baxışı,
Pozammarsız tale çeken naxışı.
Ne olsun ki birleşmemiş ayrıldız,
Siz günahın qılıncından sıyrıldız.

Qoy gelmesin üstüne qem karvanı,
Sen özün ol həyatının sarvanı,
Yene ders al heyat gözelliyinden,
Keçib getme qemin xezelliyinden.

Qoyma dolsun ala, gözel gözlerin,
Qalmasın heç qəebinde şeir-sözlerin.
İncisen de üreeyinde sev, inci,
Eskik etme üreyinden sevinci.