Meftun Sevdiğim Şiiri - Şimdilik Mısra

Meftun oldum sana… Sessizce, kimselere söylemeden, kalbimin en sakin köşesinde.
Ne fırtınalarla geldin ne de büyük sözlerle… Ama gelişin içimde bir yerleri usulca güzelleştirdi.
Sana bağırarak değil, susarak sevdim ben. Gözlerine her baktığımda yüreğimin titrediğini fark ettim.
Sen bilmiyorsun belki, ama ben her sabah seninle başlıyorum güne.
Bir selamınla aydınlanıyor içim, bir gülüşünle duruluyor bütün telaşlarım.
Sen, kalbime huzurla düşen bir isimsin.
Bir şiirin ortasında unutulmuş ama en anlamlı kelime gibisin.
Ben seni çılgınca değil, insanca, derinden, anlayarak sevdim.
Ne uğruna ölecek kadar değil, seninle yaşadığım her an için bin defa şükredecek kadar…
Gözlerinde kaybolmak gibi değil bu sevda,
Gözlerinde kendimi bulmak gibi.
Her halini ayrı ayrı sevip,
“Eksiksen ben de eksik kalırım” demek gibi…
Sana öyle deli dolu değil, Sessiz bir nehir gibi aktım.
Kendimi anlatmadan anlaşıldığım o nadir yer oldun.
Bazen iki kelimeyle çözüldü tüm iç karışıklıklarım,
Çünkü senin varlığın zaten yeterince güçlüydü.
Ben sana meftun oldum sevdiğim…
Bir çay kokusunda, bir akşam esintisinde,
Bir şarkının tam ortasında buldum seni.
Ve her buluşumda içim “iyi ki” dedi sessizce.
Bil ki bu sevda bağırmıyor, çağırmıyor…
Ama kalıyor.
Zamana meydan okur gibi, Sana kıymet bilerek,
Ve seni yormadan seviyor…