Meftun Şiiri - Ayşe Uçar

uykusuz gecelerde
yıldız tohumları ve ay döngüsü
her gece kulak çınlama müsebbibi
- hasretin dibisin
harami gölgelerle duvarlara çarpan
dili ağır sessizliğin
-kar tanesisin

bahtıma tuzak üç yapraklı yonca yolculuğu
ruh karışıklığı -akıl dolaşıklığı -kalp çıkmazı

sararmış sırrı dökülmüş aynalara benzedim
dokuz kat çıktığım bulutlarla birlikte yaşlandım
yıldız tepelerinden seslendim sana
seslendim yağmurlarla

yağdım çisil çişil

aşkla söndürdün beni
yangınların ateşin içine çektin gizli tapınaklara
kanlı sunaklara sundun yaralı ceylanlar gibi

-ölümlerden ölüm dedin
-kansız kokusuz
dedim

kurumuş derelerin çakıllarla dolu ağzında
toprakla yudun ellerimi gözlerimi
beni esir ettin kendine
hatta
zincirli köle

-mutlu musun dedin
-evet dedim

sonra
hışımla bıraktın
fırtınaların ağzına kasırgaların göbeğine rüzgârların üfürüğüne
savurdun avuçlarının küllü ayasından
aç bıraktın susuz ırak bıraktın
suskun bir çöle çevirdin
kendini beni
kalbini

-aşık mısın dedin
-belli olmuyor mu dedim

o zaman hasrete alış dedin
ne kadar çırpındıysam o kadar yoktun - alışamadım
oysa ne tuhaf hep içimde ateştin tufandın
her mevsim açan leylaktın şarkılarıma söz
şiirlerime ilhamdın

olsan da olmasan da
ruhumda asılı kaldın kışlık üzümler gibi salkım salkım
buğulu gözlerin ve yüzün
abıhayat kaynağımdın
sonsuzca

yine de
senin yadında gözünde
tutsak bir kuştum bozkırda unutulmuş bir mezar
hârı sönmüş bir köz çıplak dalların içine çekilmiş
şah damarı kurtlanmış
kuru bir gövde

...........

şimdilerde hayat
nötr bir tablonun kırgın yüzünde
âlı âl moru mor bir kalbin içinde gece uykularında
varlığın yokluğuna denk

-öyle işte
-meftun
ötesini ne sen sor ne ben söyleyeyim

.......................

1405202508:17