Nihal'ime Dört Unsurdan Geçen Yol

1. Unsur: Ateş (Şeriat – Dert ile Yanış)

Mutluluk sanki bana haram oldu, Nihal’im…
Gözlerimde durmaz yaş,
Gülmek istedikçe ağlattı kader.
Ateşin önünde durdum;
Ateş, günahımın aynası oldu.
“Ne yaptım Rabbim?” dedim,
“Ne günah işledim ki
iki yakam bir araya gelmiyor?”
Ateş yakıyordu, ama temizliyordu.
Ben yanarken, içimde senin adın kor gibi parlıyordu.

2. Unsur: Su (Tarikat – Yolculuğun Arınışı)

Hayat içinde yaşamayı ümit ederken
Bir ölüden bin beter olmuşum.
Ama sen, Nihal’im…
Sen, ruhuma dökülen su gibisin.
Yanışımı söndürdün,
Yorgunluğumu dindirdin.
Su gibi aktın içime,
Her damlanda bir zikrin,
Her akışında bir huzurun vardı.
Tarikat yolum, seninle suya değen kalbim oldu.

3. Unsur: Rüzgâr (Marifet – Hakikati Sezmek)

Acı hayat yıprattı beni,
Doğduğuma pişman ettirdi.
Ama rüzgâr esince, Nihal’im,
Senin kokunu getirdi bana.
Anladım ki pişmanlık da bir perdedir,
Ardında marifet gizlidir.
Rüzgâr kulağıma fısıldadı:
“Her acı bir sır taşır,
Her gözyaşı hakikatin tuzudur.”
O an bildim ki,
Seninle acı bile rahmete dönüşür.

4. Unsur: Toprak (Hakikat – Vuslatın Sırrı)

Toprağa yüzümü sürdüm,
Yokluğu tattım,
Hiçliğe gömüldüm.
Ama o yoklukta,
Senin varlığın yeşerdi Nihal’im.
Bir tohum gibi gömüldüm,
Bir çiçek gibi seninle açtım.
Hakikat şunu söyledi bana:
“Mutluluk haram değildir,
O sadece sabırla olgunlaşır.
Sen sabrettin, Nihal’inle vuslata erdin.”

Böylece:

Ateş dertle yanışı,

Su arınışı,

Rüzgâr marifeti,

Toprak hakikati temsil etti.