Med-cezir'den/gizi Şiiri - İlkay Coşkun

Med-Cezir'Den/Gİzi

insan her zaman konuşur. ebkem tanıklığında
tenhalığından çok kayıplarından neşet edendir
rüya veya hayal yada fantazmagorya yanında
tavır, alıcısının pençesinde, hayat böyle bilinir
dağ yalnızlığı gibi benzeşilen günlerin ardı sıra

kalbin odacıklarına veya beynin nöronlarındadır
imbikten süzülen nüve/tılsım tıynetine teşnedir
her ne kadar insan fırsatçı kendisiyle müsavidir
kirli ırmağı içine alacak kadar da fedakarlıktadır
dulda bi’yara da asla göstermez kendi sahtesini

olgun veya ham meyveleriz silkelenip yenilen
tohum gibi avdet edip döngüyü sağlayacaktır
kafdağından kar bağışlayan şekavet aslanıdır
kendi rengini bulacaktır elbet tabiat ve genetik
gerisi minare gölgesi, davulun tozu, laf-u güzaf

zayiatlar, bilirkişi ölüme hazır(dır)lar ders olacak
insan giz/alem koca bir duman belirsizliğinden
biz yine anlaşılır söz etmeliyiz/her mecliste dua
biraz hayalperest, koşar at, tutunma isteği olan
gençken hürmetkar, yaşlıyken lütufkâr olmalıdır

kanun değişmez asla med-cezir ay çekimi gibi
hayatın hançeri çıkar elbet zamanın yüreğinden
yeni doğmuş bir bebek gibi nesilleri güzelleştirir
gülmeden eser kalmaz, hüzünlerle dizginleşir
kaç damla yaş bilmem ama ölümle sözleştirir

İlkay COŞKUN
01.07.2021

Gündönümü Dergisi
Sayı 4, Kış 2022