Mecnun Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Sevda oduna düştüm
Yanmanın çaresi yok
Her nefesim
Bir çöl rüzgârında savrulan ah

Bakışında kayboluyor aklım
Fikrim, düşüm, adımım
Dil susuyor
Gönül sır saklıyor
Ve sana varmak
Bir hayal gibi uzak

Ayak izini arıyor yollarım
Kum kanıyor her bastığımda
Rüzgâr vuruyor yüzüme
Toz dinmiyor, gece bitmiyor

“Leylâ” diye ağlayan gecelerim var
Gündüzlerim hep yarım
Sensizlik
Susuz bir kuyunun dibinde beklemek gibi

Gözlerimin ufkuna
Binlerce ay doğsa da
Senin ışığın kadar ısıtmaz
Ve ben
Yine çölde
Yalınayak seni ararım...