Meçhul şair Şiiri - Sabri Polat

Sabahın en erken saatlerinde
Okul önünde, okul bahçesinde
Yağmur çamur demezsin
Saniyeler dakika, dakikalar saat
Olurdu, kör sabahın kör ebesinde
Dört gözle seni, seni beklerdim
Bana bir günaydın
Demen, için
Neler vermezdim
Utanıyorum, ne bileyim
Söyleyemiyorum...
Sırılsıklam aşık olduğumu
Kalbim gitmek biliyor da
Ya aklım ya ayaklarım
Gözün içine bakıyorum
Masmavi denizde
Boğulmak üzereyim
Galiba yürek yedim
Sana bakmak, aşk
Sana bakmak
Çıkmaz sokak
Senden gözlerini kaçırmak
Bir nevi ahmaklık
Her yerde ismini yazıyorum
Ayak bastığın kaldırımlarda
Ve duvarlarda
Göz göze gelirdik en sonunda
Kirpiklerinde salıncak kurardım
Seni salıncakta sallardım
Çiçeklerin arasında
En güzeli sendin
En çirkini ben
Bana baktığında, İstanbul
Büyülü bir şehir olurdu
Tokalaşmak ya
Elimi uzatsam
Sen, büyürdün, kocaman
Yer kaplardın, küçük kalbimde
Kalbimin bu kadar büyük
Olduğunu, bilmezdim
Gözlerimde seni görünce
Sınıf masalarında ismini yazardım
Kitabımın önsözü ve arka yüzü
Sen olurdun
İsminin baş harfleriyle
Kara tahtada akrostiş şiirler
Yazardım, süslerdim
Süslerdim çiçeklerle
Sen gül kokardın
Ben tebeşir kokardım
Her sabah seni evden alır
Okula bırakırdım...
Senden habersiz
Kapınızın önüne güller
Bırakırdım...
Sen gül olurdun
Bende diken
Her sabah seni
Okulun kapısına bırakırdım