İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Özgeçmişim
Yıl 1955,mevsimlerden bahar, kendisinin bu gün bile acısını unutamadığını söylediği, ebenin attığı şaplakla çığlığı yayılır, Malatya-Arapkir’in Alıçlı (Hastek) köyünde yaşayan Zengin ailesinin evinden. Mazlum koyarlar adını,adınla yaşa derler…
Okul çağına eriştiğinde hala aynı köydedir Mazlum Zengin.İlk öğretimine orada başlar yine orada bitirir.Okumak onun için olmazsa olmazların başında gelse de yaşam koşulları okul ve iş arasında seçim yapmaya ...
