O zaman, yirmi ikiydi daha yaşın.
Askere gidecekti, şehit gardaşın.
Gitmeden görecekti, düğün gününü.
Duyunca zehir oldu, ekmeğim aşım.
Kör kandilde solarken, açmadan güller.
Güneşi bekler güle konacak bülbüller.
Ne güneş doğar, ne güller açar gönülde
Daha şafak sökmeden, geçer ömürler.
Senin, hala üstünde beyaz gelinliğin
Başında duvakla, yine aynı güzelliğin
Her şey geçmişte kaldı, mazimi süsler,
Hala gözümde seyrir, o ela gözlerin.
2018
Kayıt Tarihi : 31.12.2018 01:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!