Maziden Çeken Adam Şiiri - Hazret Seyda

Ne fırtınalar var,
Beynimin ince damarlarından,
Ruhuma hükmeden.
İblisin cesaret edemediği planlar,
Kurcalar beynimi.

Karşımda,
Maziden çeken bir bedenin,
Akılsızlığı var asilce duran.
Ve
Ahmaklığın yegâne örneği var,
Arkamdan izleyen.

Asaletin yaranamadığı bir asırda,
Kenar mahallede debelleşen,
İnsanlar içinde insansızlığın,
Kahrını çeken bir ömür,
Paremdir kaderimde.

Ruhuma yasaktır güneşin sıcaklığı.
Kaderimde gülmeye yer yok.
Hilalin aydınlığı olmaz.
Yaşanması gereken her salise,
Zifir karanlık olmalı.
Acının en alası yüreğimde hep taze.
Kahır,
Hiç gitmeyecekmiş gibi bedenime demir atmış,
Gönlümün derinliğin de pas tutarcasına.

Ne küstahça bir huy var yansımasında,
Aynalar hüzünlü duruyor tablolarında.

Sen ey varlığıma müsebbip muhasip,
Bir damla mutluluk olmadı bana nasip.
Minnacık aklımın hakkından çıkamadığı,
Acının her anı ama her anı bana galip.

19.06.2012 – Salı