Bir zaman bağbandı ne hale gelmiş,
Terk etmiş bülbüller gülü perişan.
Bozulmuş bedeni gül yüzü solmuş,
Tutulmuş şakıyan dili perişan.
Kırılmış benliği bir nokta hali,
Beyazlamış saçı dökülmüş teli,
Zarafet timsali incecik beli,
Eğilmiş bükülmüş hali perişan.
Güzel mi güzeldi hayrandı gören,
Ne hallere gelmiş gönlümü seren,
Kırılmış ümidi sinesi viran,
Rüzgârda savrulur yeli perişan.
Dalmış düşünceye dumanlı başı,
Dünü arar olmuş akıyor yaşı,
Süzülmüş gözleri eğilmiş başı,
Yürüyor yokuşta yolu perişan.
Abide misali dikerdi başı,
Kaleme benzerdi hilaldi kaşı,
Bir gurur içinde geçirdi yaşı,
Hatıra doldurmuş yılı perişan.
Kendini beğendi olmadı dostu,
Aşkın mabedine sermedi postu,
Eyüp’ün gönlüne edince kastı,
Bir hoş konuşuyor dili perişan.
Eyüp Şahan
Ankara 17.9.2010
Kayıt Tarihi : 30.11.2011 01:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!