Mazeretim Var Şiiri - Seyit Burhaneddin ...

Biliyorum, bir yıldız kadar uzaksın bana
Ulaşamam sana
Ama gözlerin ısıtır ruhumu
Güzelliğin hayallerimi besler
Esen rüzgârdan kıskandığım kalbini
İstemeden kırmışsam, özür dilerim
Öyle vurdular ki beni
Toprakta henüz filizlenen sevgi çiçeklerimi kopardılar
Sevgi fakirlerinin elinde oyuncak oldum
Vefa bilmeyen vefasızlarca al kanlara boyandım
Ciğerlerimi söktüler
Yüreğimden hançerlediler
Yaşam adına neyim varsa çaldılar
Beni nedensiz bıraktılar
İhanetlerle kahroldum
Gecelerce hayatla ölüm arasında arafta bıraktılar
Yalnızlığın dipsiz kuyularında ışıksız çırpınıp durdum
Bir yudum sevginin dilencisi oldum
İstemeden kırıp üzdümse seni
Özür dilerim, mazeretim var...

Hiç sırtını dağa yaslanmış gibi hissettin mi
Ona her şeyinle güvenip
Canını canına emanet ettin mi
Esen rüzgârına yelken olurken
Zemheri ayazında yalnızlıktan titredin mi
Hayallerin umudun güneşin
Bütün servetin, her şeyinken
Bir yabancı oluşunu izledin mi
Onda kaybettiklerimi sende aramışsam
İstemeden kırıp üzdümse seni
Özür dilerim, mazeretim var...

Geceyi gündüze katıp
O mutlu olsun diye çırpınırken
Her şeyden habersiz
Onun için ulu orta dilenirken
İhanetlerle al kanlara boyanmışken
Ölümü gelmeyen sevgili gibi beklerken
Çaresizliğin en derin uçurumlarına düşerken
Ölüp dirilmeyi kolay mı sandın
Benim ki, can havliyle son bir çırpınıştı
O dalda kırıldı, elimde kaldı
Kırıp üzdümse seni
Özür dilerim, mazeretim var
Bu da sana son şiirimdi
Artık her şey bitti...

©
20 Ekim 2025
01:40