Mayhoş Acılar Şiiri - Önder Can

Kim demiş
En mayhoş acılar, en derin hasretler
En hüzünlü geceler ayrılıklarda yaşanır diye...

Bir çift göze bakarken
İsyan edersin akan saatlere,
Kavga edersin yerinde durmayan güneşle,
Batan ayı izlerken lanetler dolanır diline.
Aynı göğün altında hissedersin
tenden çıkan terin acımtırak tadını.
Bir gülüşte içersin abıhayatı.
Bir nefesinde tanrın olur sözler
teslim olur emrine girersin.
Dudaklarda kavrulup sinede dalarsın
gül bahçelerinin sarhoş uykularına.
Yıldızlardan kıskanırsın en mahrem hayallerini,
bulutlarla örtersin yalancı düşlerini.
Deprem vurgunu yüreğin titretirken soğuk tenini,
Bir dokunuşla yeniden kurulur yitik kentinin duvarları.
Kavganın ışığında beslenirken yüreğin
sevdanın devrimiyle çatışmaya tutuşur ansızın.
Barış coşkusuyla birleştirir ikisini
sevdayla büyütüp yüreğini kavgada sınarsın.
Her dizeyi aynı nakaratla sonlandırken
dizeler utangaç kalır nakaratın mahreminde.
Seni seviyorum derken
Tozlu raflarda destanlara hapsedersin ayrılık korkularını.
Sevgilinin gözlerinde çekerken sonsuzluğu içine.
Hüznünede hasretinede acınada doyarsın.
Savrulurken ömrün hüzün bahçelerinin poyrazında
bir dilek doğar dilinde ölümsüzlerin tanrısından.
Olacaksa ayrılık ölümden olsun
Olacaksa ölüm sevdadan olsun...