Maviş Şiiri - Mehmet Yardımcı

Giysileri sığır kokar ter kokar
Süt kokar oysa ağzı
Kadındır

Halden anlamaz ki arabacı Ökkeş
On beş yaş büyüktür karısından
Azgındır

Pancar çapasında Maviş iki çocukla
Eriyip akmıştır
Yaşıtları çeyiz kaygısındadır daha
Baba evinde kızdır

Bir güzel gelin Maviş
Cıvıl cıvıl
Çetin koşullara karşın
Güçlü
Umutlu yaşamından

Kaderim demiş çocuk büyütüyor
Ninni dizip gece gündüz
Memnun
Ökkeş’in ekmeğinden aşından

Gerçekleri görünce gün gün
Bir durgunluk Maviş’te beliren
Tarifsiz
Kuşkusu yalnız çocuklardan

Okul yok gayrı onlara
Parasızlık tak demiş
Ya ırgatlığa gidilecek
Ya azap durulacak
Gerçekler oturmuş
Taş gibi
Kalkmıyor bağrından

Çıkrığın başında Maviş’in şimdi
Çektiği çiledir
Eğirdiği dert
Renk renk yumaklardan

Tezeğin alevinde mayıssı mayıssı
Kokladığı ahır kokusu sabah akşam
Duyduğu azar kocasından

Maviş’in derdini kim anlar karda kışta
Dökülen gözyaşı
Yağmur gibi ipil ipil
Yardım dilemekle
Gün geçer mi yalnız Tanrı’dan

Kaderi böyle çizilmiş önceden Maviş’in
Yokluk
Açlık
Zulüm
Ne Ökkeş’ten gün gördü
Ne oğullarından