Maviliğin Koynunda Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Gökyüzüne yazdım kaderimi;
yıldızlar sonsuz yoldaşım ve şahidim.

Güneş doğar erkenden
ve bakar yeryüzüne tepeden.
Ay gündüze küskündür, sitem eder inceden;
ve ufaktan okyanusa döker gözyaşını.
O da gelgitlidir, karaya vurur telaşını.

Kaderimi suya yazdım;
balıklar şahidim ve sonsuz sırdaşım.
Maviliğin kokusunda kaybolmuş
bir siyah lekeyim.

Beladan kurtulmaz asi başım;
tek itirafçım bana ihanet eden
iki damla gözyaşım.
Saklayamam kimseden,
varlığım kadar aşikardır.

Bir buluta sardım umutlarımı;
ıslak, nemli, göçebe ve lekesiz.
Rüzgarlara bıraktım şarkılarımı;
notasız ve kimsesiz.
Yağmurlara bıraktım hayallerimi;
sel sel akıp gitti, rotasız ve sessiz.