Denize özlemim, gecelerinde dolunay ve yakamoz’ a
Yıldızlardaki gözlerine, bakışlarındaki yıldızlara,
Gülümsemeye özlemim, gülücüklerinden öğrendiğim.
Yağmurun damlalarına, damlalardaki güllere, sana.
Ben gitmelerinde buldum yalnızlığı,
Yalnızlığın ise aslında sensizlik olduğunu.
Umudu gördüm hayalinde ve hayalin ancak,
Rüyalarımda olduğunu, sabahsız gecelerde öğrendim.
Böyle sevdim seni ben.
Bir elmanın yarısı gibi, rüzgar gibi,
Yağmur gibi, ürkek bir ceylan gibi.
Sevdim seni….
Ve senin zorda olsa yanımda oluşunu sevdim.
Öncesinde korktum alışmaktan, söyleyemedim.
Uzak olmak istedim, hep yanımda hissettim.
Gecelerin en siyahına gizlendim bir çare,
Kutup yıldızım oldun, gecelerime doğdun…
Böyle sevdim seni ben.
Ateş gibi, alev, alev kor’ a dönüştüm.
Karlarla kaplandım dağlar gibi.
Çağladım taştım nehirler gibi.
Sevdim seni...
Küçük bir çocuğun uçurtmasına sevdası gibi.
Toprağa, mevsimlere hasret bir mahkum gibi.
Şimdi özlemini büyütüyorum yüreğimde.
Bir gün döneceğini bile, bile.
Belki yarın, belkide son günümde.
Yüreğimdeki prangaları çözmek için
Bir nefes gibi döneceğini biliyorum…
İşte gülüm seni ben böyle sevdim.
Çöllerde bir damla yağmur gibi,
Mavilerde bir yudum su gibi.
Sevdim seni…
Kayıt Tarihi : 4.3.2010 11:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!