En son..
Düğmesi de koptu..
Hayat ceketimin..
Artık iliklenmiyor..
Hava soğuk..
Hava sevgisiz..
Üşüyorum..
İliklerime kadar..
Sadece..
Astarı kaldı..
Eskimiş ceketimin..
Her yerinden..
Söküldü..
Benim mi..
Haberim yok..
Biri söylesin..
Sevgi..
Ne zaman öldü..
İpliğim var iğnem var..
Ama dikmeye..
Gücüm yok..
Umudum yok..
Kopan düğmemi..
Beni bilen tanıyan..
Terzilerde yok artık..
Sözleriyle yüreğimi..
Elleriyle düğmemi..
Dikecek..
Ama..
Üzülmüyorum..
Eskimiş ceketime..
Bu soğuklarda..
Bir son bulup..
Elbette..
İlk bahar gelip..
Bana yeni bir..
Ceket getirecek..
Düğmeleri..
Mavi yoncadan..
Ayhan M.
Ayhan Maloglu 2
Kayıt Tarihi : 28.10.2025 09:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!