Mavi'yim ben Şiiri - Müyesser Doğan

İnsan,
Zamanı buruşturup bir boşluğa atabilmeliydi,
Ten den ve sözden sıyırıp benliğini.
Herkesten önce ruhuyla tanışabilmeliydi
Karmakarışık bir bilinmezin için de,
yokoluşlar görüyorum .
Bir pusula ki bozuk çizik.
Bir rehber ki hayal de yanılgılar.
Muâmma da ,
dirhem dirhem ölüşleri görüyorum.
Tanrısı kağıttan taşdan ve metal den,
Tanrılar görüyorum merhamet ve adaletten uzak.
Hangi ara kölelişti duygular arzulara,
Kibir giyinmiş
secde edilen krallara, soyunanlar görüyorum.
Kanunlar yazmışsınız bize,
Sizin kanunlarınız benim,
vicdanımın adaletinden büyük değil ki.
Elalem terörün de çürüyenler görüyorum.
Töreleriniz mi ?
bende ki yüce varlığın
Geleceğini planlayabilir mi ?
Merhametçiliğiniz büyük sloganlar da,
Bir zerre kadar,
Köşesine sindirdiğiniz asıl insanlara fısıldıyorum.
Beni annem doğurdu bir zaman ,
Ve
kırk sene sonra,
ben kendimi doğurdum yeniden.
Kafa tutuyorum,
dayatılmış deli saçması öğretilerinize.
Tarih beni yazmıcak biliyorum,
Ben kendi tarihimi yazıyorum yeniden...
Derinler de bir haller oluyor,
Ora da bir hakikat kuruluyor.
Başı dik cesur savaşçılar uyansın.
Keskin bir söz,
Kesip atsın karanlığın ucuz kumaşını.
Bir ufuk ora da bekliyor.
Halka halka zincirlenip,
Cehalete ve kör teslimiyete.
Doğumunu bekliyor ufuk,
Durduk ve bekledik,.
artık zaman,
Onursuzluğun idamına beş kala.
Şimdi
Hepimizin bir ismi var
Sobsuzluğun sınırsızlığın da mavi .
Hepimizin bir ismi
Mavi