Mavi Operanın Önündeki Hisar Sancısı

Gün doğumu ile gün batımı arasında ince bir çizgi vardır
Kaybettiklerimizin garantisinde bir öğle sonu griliğinde
İncesinden bir müzik sedası ile hissi kalpler vuku bulurken
Birkaç akşamın üstüne birkaç gece yaşamışız ki
Adeta karartı komasına girmişiz.

Zaten bellidir
Gün doğumu ile gün batımı arasında ince bir çizgi vardır
Kimlik bunalımları yada birkaç hayal kırıklığı hissi uyanırken sabah yatakta
Uykuyu bitirmek istemeyen bir uyanıklıkla
Pencereden aşağı bakarken
Samimi ama seviyesiz
Karasız bir eda ile
Arnavut kaldırımlarını görürsün
Şehrin ilçe sanılan küçük bir mahallesinde
Zaten bırakılmıştır mutluluk söylentileri
Yada umutlu ev halleri
Kaç mevsim geçmiştir üzerinden
En son umut ettiğimiz anın
Kaybolup gitmişizdir bir süre peşinden
Kimsesiz, yalnız, acılı sandığımız hatıraların...

Ama görürüz birkaç renk cümbüşünde
Gün doğumu ile gün batımı arasında bir sadelik farkı vardır
İnce çizginin verdiği hüzünle
Avrupalı gördüğümüz birkaç insanın
Gözlerindeki imaj kalıntılarının üzerine
Birkaç söylem eklenmiştir mesela
Hani "be or not to be" görürüz ya biz bir sahneyi
Işık gördüğümüzde aydınlanırız
Işığımız yok eder geçmişi
Mescitleri yıktığımız zaman dilimlerinde
Ya da bir hisarın üzerine çullanırız aydınlanmak adına
Kandil ışıkları yanarken gece karanlığında
Sanki bir nidaya düşman birkaç çerçeve ile gördüğümüz karartılarda.

Oysa kaç görüntü karmaşası vardır uzağımızda
Biz yine aynı yeri görürüz
Aynı ışığın verdiği çeviklikle
Lamekân bir sokak serserisi kıvamında yaşarken ömrü
Gün doğumu ile gün batımı arasında ince bir nefes hissederiz
Sanki bir çığlık atmak için alınmış
Şöylemesine karartılı
Öylemesine yeşilin düşmanı
Ama yine yeşil sevdalısı...

Akşamları da kırmızı renkli operalar dinleriz
İtalyancanın o şahane sesiyle
Nasılsın der birisi
"Come stai" anlar
"Sto bene" li cevaplarız
Nazımın yankısına "da" diye cevap vermemiz de bundan ya

Gün doğumu çok uzakta değildir oysa
Gün batımı ile arasında ince bir kilometre farkı vardır.
Medeniyet denilen dişsiz canavarın haysiyetini bırakmadılar
Gün batımını izliyorken...
Shakespeare söyleriz
Kemal Tahir görünür uzaktan
Düşman birkaç rengin sapkınlığında...

Kırmızı kardeşidir yeşilin,
Bilemeyiz.
Gökyüzü bile uzakta görünür bize
Umut etmekten yorulmuş beyinlerin üzerinden geçer kelimeler
Biz cümleleri "hisar" söyleriz
Kastımız "mescit"
Biz kendimizi Rumeli görürüz
Avrupalı anlarız.

Ay ve yıldızsız birkaç bayrağın ötesinde
Kırmızı rengin altında buluşulan bir günün akşamında
Geçmişe vurduğumuz prangaların kalıplarında
Hisar görünür uzaktan
Avrupalı bir denetimde

Bize gün batımı vardır
Gün doğumu ile arasında ince bir inançsızlık vardır
Hani gizli saklı defterlerimizde yazılı olan
Ne büyük bir haksızlık yaptık salyangoza
Müslüman mahallesinde gezerken

Gün batımı görünür uzaktan
Size iyi "come stai"ler diler.
Or not to be...

BİR MESCİT KAVGASINA…

ALTINDAĞ/ANKARA
9 MAYIS 2015 CUMARTESİ
SAAT:15.30