..Mavi Marmara Şiiri - Hikmet Küçük

Gönüller divane oldu, yürekler pervane,
Hasret sarınca dört bir yanı, yardım bahane.

Rota özgürlük, içten içe coşmakta derya,
Gemiye hiç ağır gelir mi, yükünde sevda.

Öyle kutlu sefer ki, dengi acep nerede?
Övülür yolcuları, hem göklerde hem yerde.

Martılar da sabırsız, takipteler inatla,
Destek veriyorlar bak, çırptıkları kanatla.

Aniden, kahpece demirler zehrini kustu,
Ötelerden fısıltı geldi, nabızlar sustu.

Cennetten inmeye başlayıverdi binekler,
Peşlerinden gıptayla bakakaldı melekler.

Sanma ki ey İsrail, gemi yolundan döner,
Bulut önünden geçti diye, güneş mi söner?

Neye engel oldun, kavuşmamıza mı, heyhat!
Hiç ayrılmadı ki, İstanbul, Gazze ve Bağdat.

Bizi korkutur sandığın şey, bil ki ölümse,
Şehidimizin duyduğu son sözdür, ”gülümse”.

Eskişehir (3/6/2011)