Mavi Kuş Şiiri - Recep Özden

Her gün aynı saatte, zamanı akreple yelkovana hatırlatır gibi uyanırdım. Cezve ocakta beni bekler, sigaram elime aldığımda yanardı. Kapıdan çıkarken komşum başını sallar,
mavi kuş aynı daldan meşhur şarkısını söylerdi. Ustam dükkanın önünde sakallarını ovuşturur, sıcaktan mutsuz Pera baygın baygın bakardı.

Önce saat bozuldu. Akreple yelkovan artık zamanı hatırlamamaya başladı. Zamana ihtiyacım yoktu, zaten aynı saatte yine uyanıyordum. Bin yıldır akan zaman, saatle birlikte durmazdı. Sonsuzluk askerleri olan akreple yelkovan artık yaşlanmıştı. Zaten, zatenle geçen günler, bir saat bozuldu diye değişmeyecekti.

Cezve sapasağlamdı ama, hiç bitmeyen kahvem bir gün bitiverdi. Kahvenin bitişine bir zaten bulamazdım, yerine çay koyamaz, kahve içmeden de uyanamazdım. Sigaram ağladı, ben yandım. Ben ağlamazdım çünkü, bilirdi. Her gün veda ettik kahveye, sigaram da ben de söndük. Yine de alıştık, hayat devam ediyordu. Komşumun haberini aldığım gün de şarkısını söylüyordu mavi kuş. Rahmet dedik, üzüldük. Yine de alıştık yokluğuna. Komşum olmasa da yaşardım. Yaşadım da. Mavi kuş gibi.

Ustam o gün beni yanına çağırdığında biliyordum. Artık dükkan işlemiyordu ve zarardaydık. Batıyorduk. "Evlat" dedi, "Alışkanlıktan vazgeçemediğimiz ekmek teknemizde ekmek kalmadı. Ama koskoca bir hayat var önünde. Yürümeye devam et, vazgeçme. " Perayı eve getirdim. Çalışmayan saatle, olmayan kahve ile ve nihayet ürkmeye başlayan mavi kuş ile birlikte vazgeçmedik, yürüdük.

Her gün yürüdüğüm yol beni çok şaşırtmıştı. Deli çay akmayı bırakmış, Çınarlı'da çeşmesinden içtiğimiz suyun tadı bile değişmişti artık. O sudan son içtiğimde farkına varmıştım. Alışkanlıktan seviyordum her şeyi. Çünkü tabii ki beşerin icat ettiği her şey gibi saat de bozulacaktı. Kahvem de bitecekti. Tabii ki de komşum da ölecekti. Ustam bile ölecekti zamanı geldiğinde. Ve tabii ki mavi kuş da.

Pera'nın evden kaçtığı gün, hemen cama koştum. Mavi kuş hala şarkısını söylüyordu. Bir tek mavi kuş ve şarkısı kalmıştı bana alışkanlıklarımdan, bir de sigaram. Onların gitmesini bekleyemedim. Çarşıya gidip yeni bir saat, başka marka bir kahve, bir paket de yeni sigaradan aldım. Bir de sapan. Artık zamanı gelmişti. Mavi kuş kafese girmez, ben susturmadan şarkısı bitmezdi. İlk taşı attığımda şaşırdı, kaçmadı. İkinci taşta havalandı. Bana son kez bakarken veda etmedi. Sadece "Şarkımı unutma" der gibi bakıp, usulca uzaklaştı.

Eve doğru yürürken masmavi bir tüy düştü önüme. O koskoca yılları bir tüy olup önüme düştü sanıyordum. Meğerse bir sevdaymış düşen. Alışkanlıklarımmış. Bitmek bilmeyen uzun günler ve gecelermiş. Yani dostlar, mavi kuş sevdayı kendine saklayan bir yolcu, alışkanlıklarım da değişmeyi bekleyen bir tüymüş. Neyse ki sigarama eşlik eden yeni kahve çok güzel olmuş, ziyade olsun.