Mavi Karanfil Şiiri - Salih Özenç

Neden yaşarız ki bu dünyada?
Bir tutam mutluluk için mi?
Yoksa bir beklenti mi yaşatır bizi?
Sebebini bilmeyiz ama yaşarız işte.
Beklide bir sebep aramayız.

Yaşam!
Kimimizi şair yapar,
Vefasız sevgilinin ardında
Kimimizi dertli yapar,
Kimimiz umursamaz,
Kimimiz kadirşinas.
Ama yaşarız hepimizde.
Belki ben bunların arasında değilim,
Kim bilir
Beklide sonra katılacağım.

Vefasız dostlar arasından
Seçtim çıkardım seni.
Yollarına karanfiller döktüm,
En mavisinden.
Her şey mavi,
Sen, ben, aşkım…
Kısaca yaşam mavi

Bir kere daha gelseydim bu dünyaya.
Yine seni bulabilir miydim?
Yollarına karanfiller döker miydim?
En mavisinden.
Yine gözlük takar mıydın acaba?
Bitmiş aşklar üzer mi?
Aşk filmlerine ağlar mıydım?
En önemlisi
Yine seni sever miydim?
Öncekilerini bilmem ama.
Sonuncu kesin.

Bu gece rüzgarında uykusu kaçmış
Vuruyor pencereme.
Beni çağırıyor.
Yalnızlığımı dolduran arkadaşım,
Çıktım dışarı
Yalnızca gözlüklerimi aldım.
Rüzgar da efkarlı gibi
Esiyor, her günden daha sert.
Her gün o beni dinlerdi.
Bu gün ben onu,
Sokak lambaları kırık,
Düşüncelerim dağınık,
Yalnızlığımın sorusu,
Neden yaşarım ki bu dünyada. SALİH ÖZENÇ