Mavi Gömleğimde Kan Lekesi

ah dostum!
elbetteki sonunda,
bana sarıldı sarılmasına da;
o sarıldığında,
gömleğimin altındaki beyazlık atlet değildi artık,
sargı bezleriydi...
sarılınca nasıl acıdı,
nasıl acıdı hiç sorma!..
yalan yok ama;
bir yandan çığlığı bassa da gönlüm,
bir yandan da hoşlandı...
mavi gömleğime bir kan lekesi sonra,
yüzüme acı bir tebessüm konuşlandı...
sonra mevsim de sonbahardı,
içine ne kadar hüzün koysan sığardı...
lakin kolay kapansın diye,
fazla da şey yapmadım ben...
biraz gönül koydum işte,
birkaç parça gözyaşı...