Mavi esen gözyaşları Şiiri - Sezgin Çetin

Mavi esen gözyaşları vardı
yelkenlide...
her damlası bir vaha daha gömerdi
yüreğine...
Mavi gören umutları vardı
Güneş görmeyen karanlık sokaklarında
yüzünün...
kırmızı toprak yarılmış
bereket sanmıştı onu
nasıl da hasretti
toprak, bereket, ürün
dost sanmıştı onu
sıcak,kurak yaz gecelerinde...
Yeşil bakan gözleri vardı
sözlerinin
dimdik ve korkusuzca
aşk ile bakan gözleri vardı
düşlerinde...
ezilmişlik bir nebze olsun
untturmamıştı kendini,
yorgun dizlerine.
Papatyalarla fallar bakardı
bundan pek yakın,
pek çok sene içerisinde
vücudu titrerdi hep
yad ederken geçmişi
kucağına alırdı babası
korurdu, severdi
tekrar tekrar öperdi.
annesiydi ağladığı doyasıya
bir magarada yaşar ve
tek anahtarı anasında saklıydı
koynunda yatıp geceleri
sıcak nefesini
hissederdi boynunda
ve....... ürperirdi...
Dalgıç adamlar gezerdi
beyninde,
vurgun yememeyi onlardan
öğrenmişti
karanlık yolları vardı
gölgesinde
Dünü bugünü hatta
geleceği de....