Mavi buz Şiiri - Serdar Yusuf

Mavi Buz

Lalenin kalbi inler,
gizler üzgün tebessümlerimi.
Bahar yağmurunun fırtınaya tutkusu
dilimde açar,
geçmişimin kokusunu savurur,
yerle bir eder düşlerimi.

Kızgın kayalıklara düşen ışık gibi
taştan taşa vurur ayaklarım,
deve dikenine susamış bakışlarda
yanar hayallerim.

Çirkin gözlerin yaşında boğuldu saçlarım;
kızıl dudaktan doğan düşüm…
Kör talih,
dünle bugünü zincir gibi ekleme—
yok ol!

Göç eden kuşların kanadında
unutulmuş bir şarkıyım.
Rüzgârın kırık dilinde
savrulan bir yankıyım.

Kızıl alevde coşkuyla dans eder benliğim,
mum alevi kar etmez sözlerime.
Ateş ve su gibiyim,
yakan buz misali
mavi denizde yanarım.

Zagros’un kalbinde doğan
bir çelik gibi
ateşte erimem ben;
küllerde büyüyen sabrım,
kör karanlığa yenilmez.

Küllerimden doğsam da
yeniden yanarım,
göğe uzanan bir dal gibi
köküm toprakta,
özüm yangında kalır.