Mavi Bulut Şiiri - Murat Begliyev

Şehrimizin ışıklarını açıyorum cadde cadde
Son bahar yapraklarını tepeleyerek yürüyorum
Sen bu şehirin en güzel kahverengisin
Güneşi açıyorum, en güzel seması oluyorsun
Sen ki bu gökyüzünün tertemiz bulutu
Uçuşan kuşları, kelebekleri, arıları
Sen bu şehrin düşünde uyumaksın
Karaköy limanında kan damladı denize gözümden
Ertesi olmayan günlerde ihtimallerin sarhoşuyum
Şu kalbin neredeydi, arka cebime koymuştum sanki
Biraz ezilmiş, büzülmüş ama değeri hala aynı
Ölmek üzere olan askerin son mektubu gibi
Bu şiirin tamamını okur musun bana?
Ölüm, iki kişilik ruhları gıpta ediyor yalnızlıktan
Hiç yoktan semayı izliyor gözlerim
Bulutların adını ben koymadım ama aralarında tanıdıklarım da var
O yağmurda hayalini ağlatmışlığım var, gerçekte ne olduğunu biliyorsun
Ben ki soğuk gökte üşümüş bulut, sana sıcak yağmurlar yağdım
Kuzeyden esen rüzgarlarla dağıldım
Benden geriye kalan bu sevgilim