Mavi Boşluk Şiiri - Merve Karacan

Derin mavi bir boşluktayım...
Ruhumun hissetmediği,
Belki de hissedemeyeceği bir durgunluk
Tenimi okşayan bulutlarla uçmaktayım
Uzaklarda,çok uzaklarda,,,,
Beyhude dolaşan bir ruh görüyorum.
Susuzluk içinde mütemadiyen ilerliyorum
Tam ona yaklaşmış,titreyen ellerimle eşini tutacakken,
Kaybolacağını biliyorum....
Ama olmuyor,uzattığım elime eli değdiği an,
Parmaklarımdan vücuduma dağılan,
Ve tüm vücudumu titreterek kalbime dolan,
Birşey hissediyorum çok derin....
Bir his,
Bir sihir,
Bir huzur,
Galiba;
Bir aşk bu!
Bir anda tüm susuzluğumu gideren bir aşk!
Kader fermanını hızlı okuyor hayat,
Ellerimden ellerinin kaydığını hissediyorum.
Titreyen ellerim tekrar titremeye,
Susuzluktan çatlayan dudaklarım sızlamaya başlıyor...
Ve ortadan ortadayken kayboluyorsun,
Aslında kaybolmuyor,saklanıyorsun.
Şimdi tekrar o derin durgunluk...
Fakat bu kez hissediyorum,
Biçare halimle ilerliyorum,
Bu mavi boşlukta seni arıyorum...
Senden önceki beyhude yaşamım olan mavi boşluklar,
Aşkımın gözyaşını döken bulutlar,
Gittiğin andan itibaren çakan şimşekler,
O günden kalma...
Uyandım,yağmurlu bir gece,
Dilimde rüyadan kalan bir kaç kırık dökük hece;
'Mavi boşlukta sensiz olmuyor,
Artık bedenine dön ruhum...'
2002