Mavi boncuğumdun
yaktım mektuplarını
adını sildim duvarlardan
yine de olmadı
peşime düştü gölgen
senden kurtulamadım
iyiye hayra yordum rüyalarımı
hayallerimi süsleyip astım her bir yana
sevdim olmadı
kovdum olmadı
hayalin dikildi hep karşıma
canımdan can istedin de doymadın
aşkından kurtulamadım
cevvaldim coşkuluydum çok mutluydum
geldin dağıttın düzenimi
aldın aklımı fikrimi
içimdeki şeytan gibiydin
hayat senden dersimi aldım
ne neşem ne coşkum kaldı
şimdi duruldum
ne olduğunu bilemedim
dost muydun düşman mı
canımda can kanımda zehir
müntehir olmanın uçurumunda
çektikçe çektin dibe
ana oldun yar oldun
vazgeçemedim senden
hayat denen mavi boncuğumdun
ben daha büyümedim ki
hala çocuğum
yerine göre hem annem
yerine göre çocuğum oldun
süt yerine kederle beslendim
elemle büyüdüm
senin kıskacından kurtulamadım
şimdi bırak elimi tutma bırak
şimdi sal gitsin
düşeyim o yoğun karanlığa
Yüksel Nimet Apel
28.Ekim.2018.Bodrum saat:16:33
Yüksel Nimet Apel
Kayıt Tarihi : 29.10.2018 12:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!