Mavi
İstanbul’da parasızsan, ahirette imansızsın.
Olmayan paran da bittiyse,
fakirsen daha da fakirsin İstanbul’da.
Cebin her ne kadar sağlam zannetsen de
elini atsan, olmayanı tutamazsın.
Kimsenin aklına da düşmezsin.
Düşenin dostu olmaz.
Mecbur kalırsın çalışmaya,
katili olmaya vaktinin.
Anca karnını doyurur verdikleri.
Katili olasım geliyor
ülkeyi bu hale getirenlerin.
Durduramıyorum...
Durmuyor içimdeki.
Bu yirmiler güzel de
ağzım çok bozuldu;
bizimkilerin haberi yok.
Bazen ağzıma küf tadı geliyor —
hemen yutuyorum…
ve her geçen gün
babam haklı çıkıyor.
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gencin umutlarıyla gerçekler arasında ezilmesini, İstanbul’da parasızlığın insanı nasıl görünmez ve etkisiz hâle getirdiğini, toplumun duyarsızlığını ve sisteme karşı biriken öfkesini dile getiriyor. Sonunda, hayatın zalimliğini fark edip, zamanla babasının uyarılarında haklı olduğunu kabul eder. Ama şunu unutmamak gerekir ki kişi içindeki babayı öldürmeden tam bir olgunlaşmaya ulaşamaz. kısacası "İçindeki babayı gömmeden, adam olunmaz."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!