Bir zemheri ayında uyanınca yokluğumla, açınca ellerini üzeri buzla örtülü mezarımın başında.
Hangi dua, hangi dilek uyandırır beni o derin uykudan.
Yalvarsan da, ağlasan da, haykırsan da, bir daha sarılamayacaksın boynuma.
Kemiklerini kırarcasına derin bir sızı gibi gireceğim ruhuna.
Ben Matem; içindeki erimeyen buzun ta kendisiyim.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta