Masumuz Şiiri - Aşkın Bendesi

Çocuk takıldı gönlüme
Büyüttüm öylece
Büyümüz olaydı keşke
Çocuk konuştu önce

Neden ben, neden? diye

Saydı kayıpları
Liste uzadıkça bittim
Yeter kes sesini!

Kesmem sen istedin .

Annem,ablam inlerken
Irz’ı geçilirken
Kardeşim bombaları emerken
Babam,abim biçilirken
Çekmedi ilgini, yarışmalar kadar

Üzülmedin takımın yenildiğinde ki gibi

Açlık geceleri bıçak gibi girdi
Plajlarda güneş size gülerken
Çölde bizi neden kavurdu ?

Suyumuz siyah diye mi bunca acı ?

Sen beni neden düşünmedin ?
Sana geldim istemedin
Tüm suçu bana yükledin

Sus,kes artık
Ben ne yapabilirim
Kaderin bu yaşa
Ya da öl uzakta

Üç beş kez ağladım
Giymediğimi, beğenmediğimi yolladım
En azından ben baktım
Seni görmeyenler vardı

Ser,sefil yaşa kampta
Çorba,hırka yeter sana
Defol git sonra toprağına
Bunlar insanlık bu asırda
Sus konuşma bir daha !

Ve sustu bir anda.
İstemeyen duymadı sesini
Bazen bir cami önünde
Trafikte kızıl ışıkta
Ağzını açmasın diye kaçıyorum
Kendimden, sesten

Bahsi açılınca
Atıyorum topu taç'a
Günah savaşta
Savaşanlarda
Benim hiç suçum yok
Ben masumum uzakta

Vicdan tırmığı merhametim
Merhem olmuyor
Açılan hiçbir yaraya .