Masum Çocuk Şiiri - Suat Kayis

Gözümü her kapattığımda,
Kulağıma......
Bir çocuğun gülüşleri geliyor.
Öyle gülüyor,
Öyle eğleniyor ki.....
Yarı aralık gözlerimin kıyısından,
Seyredesim geliyor.
Odanın içinde,
Oradan oraya koşarken,
Onu izlerken,
Uyuya kalıyorum çoğu zaman.

Sonraaaa......
Uyudum mu?
Uyandım mı bilmeden,
Bir aynanın,
Kırık kısmından,
Gözlerimin içindeki,
Çocuğa bakıyorum.
Hadi......
Geç kaldık diye sesleniyor.
İçim,
O an üşüyor en çok.
Biliyor......

Yürürken aklımda,
Binbir soru,
Peşimden benimle geliyor.
Nefes aldıkça,
Sanki birşey,
Düğüm düğüm,
Takılı kalmış.
Neresindensin?
Çözmeye çalışırsam,
Çalıştıkça daha çok karıştı.
Bende vazgeçtim.
Ellemiyorum artık.

Yalnız bir adamın ben,
Öyle......
Süslü cümleler,
Bekleme benden.
Senin gibi,
Büyümemiş olabilirim.
Yargılama hemen,
Kaba saba halimi.
Özümde iyi biriyim.
Merak etme,
Ama......
İnan berlin duvarı gibiyim,
Bir tarafında özgürlük barış var.
Bir tarafımda isyan ve savaş.
Bana......
Hangi taraftayım diye de sorma.
Hep,
Kaydeden yerde arasın gözlerin.
İçimde ki o çocuğu,
Savaşın tam ortasında kaybettim ben.

Yaralarımı,
Görmezden gel olur mu ?
Bu nasıl oldu diye de sorma,
Merak etme,
Acımıyor artık.
Hepsinin bir hatırası var.
Hatta......
İsim koydum,
İlerde sana anlatacak,
Bir hikayem vardı.
Oda nasip olmadı.

Bu yaranın adına,
Sabır koydum.
Yangın yeri olan yüreğimi,
Sürekli söndüre bilsin diye.
Bu yaramın adını,
Fedakarlık koydum.
Kaybedecek bir şeyim,
Zaten kalmadı diye.
En sevdiğim yaram,
Belki de bu,
Onun adını da,
Umut koydum.
Bir gün nasip olur diye,
Oda olmadı.
Say say bitmez de,
En sevmediğim yaramın adını,
Mecburiyet koydum.
Onuda artık,
Sana anlatamam ki.
Bakma sen,
Hepsi kabuk bağlıdırlar.
Ben açmadıkca,
Hiçbiri kanamaz,
Bırak kimse görmez.

Şimdi......
Sana bunları anlattım,
Çok bir şey değişsin diye değil.
Bana......
Elini uzatmadan,
Bir daha düşün.
Ben öyle,
Parıltılı,
Işıl ışıl olamaya bilirim.
Hayallerini süslemeye bilirim.
Sadece bil istedim.
Ama niyetin,
Ümit vermekse?
Gönül eğlendirmekse,
Var git yoluna.
Benim yüküm,
Zaten bana ağır geliyor.
O kadar yara,
Berenin üzerine,
Kendi adını,
Ellerinle yazma bana.

Var git yoluna,
Mapus yolu bekleyen sevdana,
Mahkum bırakma beni.
Zaten......
Müebbetlik hayatın penceresinde,
Kendin için de,
Bir pencere açma dünyama.
Allah'a emanet ol.
Çünkü......
Benim,
Emanet edebilecek,
Kimsem kalmadı.
Senin yüreğin var olsun,
Kartanesi…