Maskeli bey... Şiiri - Hasan Belek 2

Dıştan da görsen, sanırsın ermiş,
Sanki göklerden, bir melek inmiş.
Meğer ne hinmiş, sahtekâr imiş,
Herkesi aptal, yerine koymuş.

Ahkâm kesiyor, dürüstten yana,
Sakın ha sende, sözlere kanma.
İyilik diye, bir şey arama,
Düşersen bir gün, bakmaz ardına.

Güçlüye karşı, hemen eğilir,
Sanki bir kedi, gibi sevilir.
Gariban görse, yüzü gerilir,
Gerçek yüzü, o an belirir.

Her bir konuyu, en iyi bilir,
Sorsan allame, sanırsın, gelir.
İki kelam et, foya delinir,
Cehaleti, yüzünden dökülür.

"Dostum" kelamı, dilinde yara,
İşi bitince, aramaz daha.
Seni kullanır, atar kenara,
Yüzüne güler, içi kapkara.

Sanır ki devran, hep böyle gider,
Bu sahte ışık,o elbet biter.
Yapayalnızdır, herkesten beter,
Kendi ettiği, ona da yeter.

Hasan der yine, yoldan hiç şaşma,
Böyle sahteyle, haddini aşma.
Onun çamura, sakın bulaşma,
Selam ver ve geç, fazla yanaşma...

Hasan Belek
12 08 2025
Akçay